Katarzyna Płuska

Scenariusz przeznaczony jest do pracy przy realizacji następujących treści programowych z zakresu doradztwa zawodowego dla klas VII–VIII, uczeń: określa aspiracje i potrzeby w zakresie własnego rozwoju i możliwe sposoby ich realizacji; załącznik nr 3 do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z 12 lutego 2019 r. w sprawie doradztwa zawodowego. Cele główne: zrozumienie przez ucznia różnic istniejących w sposobach komunikowania językiem żyrafy i językiem szakala, uświadomienie wpływu sposobu komunikowania na odczuwany poziom stresu rozmówcy. Cele szczegółowe, uczeń: potrafi zidentyfikować różnice między komunikacją językiem żyrafy a językiem szakala, rozumie, że różne sposoby komunikowania wpływają na poziom stresu, nabywa umiejętność stosowania konstruktywnej komunikacji. Metody pracy: miniwykład, wideo, praca indywidualna, drama. Środki dydaktyczne: projektor multimedialny lub tablica interaktywna (laptop z dostępem do Internetu), przyrządy do pisania, Czy to język żyrafy czy szakala? (załącznik nr 1 – dla każdego ucznia), Przykładowe tematy dram (odgrywanie ról) (załącznik nr 2 – dwa egzemplarze). Przewidywany czas realizacji: 45 min.

Scenariusz przeznaczony jest do pracy przy realizacji następujących treści programowych z zakresu doradztwa zawodowego dla klas VII–VIII, uczeń: identyfikuje osoby i instytucje wspomagające planowanie ścieżki edukacyjno-zawodowej i wyjaśnia, w jakich sytuacjach korzystać z ich pomocy, załącznik nr 3 do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z 12 lutego 2019 r. w sprawie doradztwa zawodowego. Cel główny: przekazanie uczniom informacji o tym, gdzie szukać pomocy w sytuacjach stresowych, które są związane z edukacją i karierą zawodową. Cele szczegółowe, uczeń: potrafi zidentyfikować stres w sytuacjach edukacyjnych i zawodowych, jego przyczyny i skutki, posiada wiedzę na temat miejsc pracy specjalistów, którzy mogą mu pomóc w radzeniu sobie ze stresem w edukacji oraz karierze zawodowej, podejmuje refleksję nad własną drogą edukacji i przyszłej kariery zawodowej. Metody pracy: miniwykład, burza mózgów, praca indywidualna, praca grupowa, pytania otwarte, dyskusja moderowana, mapowanie myśli. Środki dydaktyczne: długopisy oraz kolorowe mazaki, tablica do pisania, 3 kartki A4, 4 kartki A3 (lub większe), Gdzie będę szukał pomocy? (załącznik nr 1 – dla każdego ucznia). Przewidywany czas realizacji: 45 min.

Scenariusz przeznaczony jest do pracy w grupach i pracy indywidualnej przy realizacji następujących treści programowych z zakresu doradztwa zawodowego dla klas VII–VIII szkół podstawowych, uczeń: rozpoznaje swoje możliwości i ograniczenia w zakresie wykonywania zadań zawodowych i uwzględnia je w planowaniu ścieżki edukacyjno-zawodowej; załącznik nr 3 do rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z 12 lutego 2019 r. w sprawie doradztwa zawodowego Cel główny: umożliwienie uczniom zrozumienia roli stresu w miejscu pracy oraz identyfikacja swojego typu pracownika. Cele szczegółowe, uczeń: potrafi wskazać różne metody radzenia sobie ze stresem, rozwija umiejętność dostosowania strategii radzenia sobie ze stresem w zależności od typu pracownika, potrafi zidentyfikować cechy charakterystyczne dla różnych typów osobowości pracowniczych, rozumie, jak preferencje zawodowe, zidentyfikowane w teście Hollanda, wpływają na jego zachowanie i reakcje na stres, podejmuje refleksję nad własnymi preferencjami i dostosowaniem ich do przyszłej kariery zawodowej. Metody pracy: miniwykład, praca indywidualna, praca grupowa, pytania otwarte, dyskusja moderowana. Środki dydaktyczne: przyrządy do pisania, Przyczyny i skutki stresu w miejscu pracy. Sposoby radzenia sobie ze stresem w miejscu pracy (załącznik nr 1 – dla każdej grupy), komputer/tablet z dostępem do Internetu (dla każdego ucznia). Przewidywany czas realizacji: 45 min.

Stres jest powszechny w życiu uczniów szkół podstawowych. Mnogość obowiązków szkolnych, sprawdziany, presja społeczna i trudności w relacjach z rówieśnikami mogą prowadzić do potęgowania tej trudnej reakcji i wpływać negatywnie na zdrowie psychiczne dzieci. Dlatego ważne jest, aby uczniowie nauczyli się radzić sobie ze stresem w zdrowy i skuteczny sposób. Poznaj dziesięć technik, dzięki którym Twoi uczniowie mogą pomóc sobie w rozładowywaniu stresu.

Motywowanie uczniów do zdobywania wiedzy i do pracy nad samodoskonaleniem jest niezwykle ważnym elementem procesu edukacyjnego. To także wymagające zadanie, ponieważ każdy uczeń jest jednostką o unikalnych potrzebach, zainteresowaniach i potencjale. Motywacja ucznia wzrasta, gdy czuje, że jego wysiłki owocują wymiernymi rezultatami. Dydaktykowi uzyskanie oczekiwanych efektów działań, mających na celu zmobilizowanie uczniów do uczenia się, daje niezwykłą satysfakcję zawodową. Dlatego dobre poznanie skutecznych i nieskutecznych sposobów motywowania uczniów pomoże nauczycielom stworzyć bardziej efektywne i stymulujące środowisko uczenia się. Które zatem sposoby oddziaływania skutecznie podnoszą motywację ucznia do nauki? Czy istnieją metody, których powinno się unikać, ponieważ potwierdzono, że są nieefektywne?

Zapraszamy do obejrzenia i wysłuchania szkolenia autorstwa Katarzyny Płuski pt. „Jak rozwijać kompetencje miękkie u uczniów”. Ekspertka informuje i radzi: Do czego kompetencje miękkie są potrzebne uczniom? Jak doskonalić u uczniów wybrane kompetencje miękkie? Szkolenie zawiera liczne praktyczne porady oraz pomysły na ćwiczenia i zabawy edukujące.

Zapraszamy do obejrzenia i wysłuchania szkolenia autorstwa Katarzyny Płuski pt. „Kompetencje miękkie”. Ekspertka odpowiada m.in. na pytania: Czym są kompetencje miękkie? Czym różnią się kompetencje miękkie od kompetencji twardych? Jakie korzyści wynikają z wysoko rozwiniętych umiejętności miękkich? Jakie problemy mogą napotkać osoby posiadające niskie kompetencje miękkie?

W dynamicznym i nieustannie zmieniającym się świecie, w którym technologia odgrywa coraz większą rolę, dzieci potrzebują odpowiednich kompetencji. Można śmiało uznać, iż cenione do niedawna umiejętności nie są już wystarczające, aby sprostać wyzwaniom i możliwościom, które niosą ze sobą rewolucja technologiczna oraz rozwój społeczny i gospodarczy. Tradycyjne zawody stopniowo ustępują miejsca formom pracy opartym na interdyscyplinarnych umiejętnościach. To wymaga od systemu edukacyjnego dostosowania się do zmian. Pojawiają się pytania: jakie są kluczowe kompetencje przyszłości? Czego powinniśmy uczyć dzieci, aby odniosły sukces w nowej rzeczywistości rynku pracy?