Archiwalny: Jak nieświadomie podcinamy młodzieży skrzydła?

Jednym z częstych przejawów podcinania dzieciom skrzydeł jest nadopiekuńczość rodziców. Pragnienie zapewnienia dzieciom bezpieczeństwa jest naturalne, jednak nadmierna kontrola i próby rozwiązywania za nich wszelkich problemów sprawiają, że młodzi ludzie nie uczą się samodzielności. Przykładowo rodzice interweniujący zawsze w konflikty ich dzieci ze szkolnymi kolegami, utrudniają naukę zarządzania konfliktami i budowania relacji.

Brak zezwoleń na wyjścia ze znajomymi, śledzenie miejsca przebywania czy nieustanne sprawdzanie aktywności online dzieci to działania wynikające z troski, jednak ostatecznie mocno krzywdzące. Nadmierna kontrola ogranicza zdolność młodych ludzi do nauki radzenia sobie w różnych sytuacjach oraz odbiera im poczucie sprawczości. Dziecko nie nabywa pewności, że jest w stanie samodzielnie kierować swoim życiem, co przekłada się na problemy zawodowe i społeczne w życiu dorosłym.

Często rodzice, chcąc dobrze, decydują za swoje dzieci. Wybierają za nich wszystko, od szkoły, poprzez zajęcia dodatkowe, aż po ubrania. Takie postępowanie odbiera młodym ludziom możliwość kształtowania własnego życia i uczenia się konsekwencji swoich decyzji. Podobnie jak przez nadmierną kontrolę, wskutek braku możliwości samodzielnego podejmowania decyzji dzieci nie zyskują poczucia sprawczości.

Mówienie dzieciom, że „jeszcze się nie znają na życiu” lub negowanie ich poglądów może zasadniczo osłabić ich pewność siebie i chęć do wyrażania własnych opinii. To nieświadome działanie, które może prowadzić do ograniczenia ich zdolności do samodzielnego myślenia i argumentacji. Rodzice, którzy zbyt szybko odrzucają pomysły swoich dzieci, twierdząc, że są nierealne lub niepraktyczne, mogą nieświadomie tłumić ich kreatywność, zdolność do innowacji i odwagę do wyrażania własnego zdania.

Czasami, nie zdając sobie z tego sprawy, rodzice tłamszą aspiracje swoich dzieci poprzez stereotypowe myślenie. Sugerowanie, że dziewczynki nie powinny interesować się inżynierią, lub że chłopcy po studiach humanistycznych nie będą w stanie utrzymać rodziny, to przykłady ograniczania ich naturalnych talentów i zainteresowań.

Przypominanie dzieciom o ich niepowodzeniach, zamiast uczenia ich, jak wyciągać wnioski i iść do przodu, może zahamować ich rozwój. Rodzice, którzy stale wracają do niezaliczonego testu czy nieudanego występu, tworzą atmosferę strachu przed porażką, która zniechęca dzieci do podejmowania nowych wyzwań.

Program Stypendialny Horyzonty, oferowany przez Edukacyjną Fundację im. Romana Czerneckiego, jest doskonałym przykładem wsparcia młodych ludzi w ich rozwoju. Pozwala młodzieży z małych miejscowości rozwinąć skrzydła w dużym mieście. Fundacja współpracuje z wieloma szkołami ponadpodstawowymi w całej Polsce. To szansa nie tylko na zdobycie wykształcenia, ale także na życie w nowym środowisku i naukę samodzielności. Dostarczając narzędzi do eksploracji nowych możliwości, program ten otwiera drzwi do różnorodności doświadczeń i kultur.

Naszą rolą jako rodziców, opiekunów, mentorów i edukatorów jest otwieranie drzwi, przez które młodzi ludzie mogą odważnie wkroczyć, eksplorując świat swoich możliwości i talentów. Program Stypendialny Horyzonty to tylko jeden z wielu przykładów, jak możemy umacniać młodzież, zamiast podcinać im skrzydła. Fundacja oferuje nie tylko wsparcie materialne, ale również przestrzeń dla rozwoju osobistego, samodzielności i poznawania samego siebie. Niech więc nasze działania zawsze będą podyktowane wiarą w potencjał, który drzemie w każdym młodym człowieku. Pokładając wiarę w umiejętność samodzielnego podejmowania decyzji, dajemy młodemu człowiekowi siłę do lotu w stronę własnych horyzontów.